Samenvatting

Deze sectie verkent het Regionaal Ontwikkelings Project en bekijkt van nabij de bron van haar financiering. Donaties en instapvergoedingen door bedrijven in de vorm van "Bijdrage aan de Gemeenschap" (BadG) kunnen een lokaal sociaal investeringsfonds vestigen, en bijkomend, LETSysteem ontwikkelingsactiviteit ondersteunen.

Regionale Ontwikkelings Projecten

Mensen die actief zijn in het ontwerp, implementatie en ontwerp van LETSystemen dragen duidelijk bij aan de groei van LETS-fondsen voor lokale investerings- of liefdadigheidsdoeleinden. Dus is het gepast om de LETSysteem ontwikkelingsgemeenschap te beschouwen als fondsenwervers voor lokale voordelen.

Het voorstel is dat het LETSysteem beheer aanmoedigt dat

Registers enkel volledige boekhoudingsdiensten aanbieden aan die commerciële rekeningen die hun steun verlenen aan lokale kwesties door middel van donatie (van zegge £50 plus £50 lokaal) aan LETS-fondsen of lokale liefdadigheid. Deze donatie heet "Bijdrage aan de Gemeenschap" (BadG).

Deze fondsen en lokale liefdadigheden, geven, als blijk van erkenning aan de bron van financiering, een commissie van 10 tot 20% aan de correct geïnstalleerde regionale LETSysteem-ontwikkelings- organisaties.

Deze regeling is zeer flexibel en benodigt weinig organisatorische structuur.

Het percentage van de vergoeding zou ongeveer 10% moeten zijn in dichtbevolkte regio's waar de opbrengsten wezenlijk zullen zijn en er noodzaak is om terughoudend te blijven - bijvoorbeeld, in Londen kunnen de opbrengsten oplopen tot £150 miljoen en is 10% genoeg om 1000 persoonsjaren werk te financieren. In kleinere gemeenschappen is 10% waarschijnlijk een te kleine vergoeding voor een degelijk niveau van lokale ontwikkelingsondersteuning, en zal een hoger percentage in beschouwing genomen moeten worden - tot 20%.

De opbrengst te verwachten van zo een regeling over de komende jaren kan redelijk geschat worden op basis van:

• het regionale bevolkingsaantal

• het aantal bedrijven

• het aantal bijdragen aan LETS-fondsen

• een schatting van tot hoeveel lokale systemen een bedrijf zal toetreden over de jaren heen, en

• het passende percentage.

Een regionaal ontwikkelingsfonden-stroommodel wordt getoond in Sectie 5.4.

Het model toont dat het minder interessant is om een Regionale Ontwikkeling te installeren voor bevolkingsgroepen onder de 50.000, want de beschikbare middelen zullen dan misschien slechts 200.000 dollar bedragen, genoeg misschien voor 10 persoonsjaren betaald werk. 20.000 mensen zouden misschien voor 2 persoonsjaren kunnen betalen en 10.000 voor misschien 1. Het is over het algemeen beter om in grotere aantallen te groeperen, voor betere regionale interactie en coördinatie, dan het wiel telkens te heruitvinden voor elke plaats.

We denken dat de meest beschikbare en productieve schaal zich situeert tussen de 100.000 mensen voor ongeveer 20 persoonsjaren en 500.000 mensen voor ongeveer 90. De grote steden - met miljoenen mensen - zullen nogal grote ondernemingen zijn en zullen waarschijnlijk, in deze vroege stadia, moeilijk te organiseren zijn.

Als we de inkomsten projecteren over meerdere jaren, zou het realistisch zijn 10% van het totaal in het eerste jaar te verbruiken. Budgetten van 3 maanden, 6 maanden en 1 jaar kunnen dan worden geschetst.

Initiële Financiering

Mensen die geïnteresseerd zijn in het besteden van hun tijd en andere middelen in LETSysteem ontwikkeling binnen de regio moeten zich verenigen en investeringssteun zoeken om de initiële kosten te dekken.

Een regionale ontwikkelingsgroep moet zich verenigen in een legale entiteit met rechtspersoonlijkheid, of haar rekeningen zouden beheerd moeten worden door een bestaande geschikte onderneming, want de financieringsstroom zal aanzienlijk zijn en het lenen van werkingskapitaal wordt zo mogelijk.

Een aan te bevelen aanpak is dat de ontwikkelingsgroep zich verenigd in een vorm die toelaat te lenen van banken, kredietunies enzomeer, en een kredietlijn aan te vragen, met borgstelling van een lokale groep sociale investeerders. Rente wordt betaald aan de uitlener en enige gepaste compensatie, gerelateerd aan de feitelijke blootsstelling van risico, onderhandeld met de borgstellers.

De ontwikkelingsgroep zou zichzelf eenvoudig moeten bezien als een boekhoudingskader die de inspanningen van alle betrokkenen beloont, en zou geen enkele activa moeten opbouwen tenzij de meest minimale. Materiaal en panden zouden eerder gehuurd of geleased dan aangekocht moeten worden.

Dergelijke steun kan als een parallelle investering voorzien worden door lokale sociale investeerders - een "buurtkantoor" voor de gemeenschap, dat diensten aanbiedt aan een brede waaier van lokale organisaties en individuen, maar grotendeels ondersteund door het LETSysteem en LETSysteem ontwikkelingsactiviteiten. Overheidsmiddelen zijn vaak beschikbaar voor dergelijke constructies.

Deelnemers aan de ontwikkelingsgroep zouden een LETShare model moeten gebruiken om de aanwas aan bijdragen te beheren. Elke persoon of organisatie actief in LETSysteemontwikkeling zou regelmatig verslag moeten indienen van bestede tijd en onkosten - een inzending ter beoordeling. Alle betrokkenen kunnen deelnemen aan de beoordeling in groep van de inzendingen, een proces waar de groep verantwoordelijk wordt voor de richting van haar inspanningen en analyse van haar resultaten.

Als er een basisovereenkomst bestaat over het principe en het proces, dan zou het gevolg hiervan vanzelfsprekend coöperatief, consensueel en krachtig moeten zijn. En plezierig.

Een generatief Project

Het is uiterst belangrijk dat de ontwikkelingsgroep haar operationele stijl baseert op de duidelijke veronderstelling dat ze - volgens de afspraken zoals hierboven - financieel rendabel is, en geen subsidie nodig heeft. Alle betrokkenen moeten zich bewust zijn van de omvang van de opportuniteit en het potentieel rendement, en op die basis werken.

Het gaat er dus niet om hoe we de middelen bijeen kunnen schrapen om deze taak te volbrengen, maar eerder welke maatregelen genomen moeten worden om ethisch de inkomsten te beheren die potentieel buitensporig kunnen zijn.

Degenen die dit onderscheid niet vatten zouden moeten verwachten snel overvallen te worden door degenen die dit wel doen, en misschien door mensen die opportuniteit zien voor persoonlijk gewin op grote schaal en weinig of geen oog hebben voor ethiek of gemeenschap. Hoewel dergelijk gewin zeer waarschijnlijk tot haar eigen einde zal leiden, en passende systemen uiteindelijk terrein zullen winnen, zal de tussentijds teweeggebrachte verwarring niet nuttig zijn.